Ireneusz Weymann (ur. 1977) – fizyk teoretyk, adiunkt w Zakładzie Fizyki Mezoskopowej na Wydziale Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Tytuł magistra uzyskał w 2001 roku na Wydziale Fizyki UAM, natomiast doktorat i habilitację uzyskał w 2005 i 2012 roku. Jego zainteresowania badawcze dotyczą elektroniki spinowej, tzw. spintroniki, która stawia sobie za cel wykorzystanie dodatkowego stopnia swobody elektronów jakim jest spin na równi z ich ładunkiem elektrycznym. Dr Weymann zajmuje się teorią transportu przez różnego typu nanostruktury, takie jak tranzystory jednoelektronowe, kropki kwantowe, czy też molekuły, ze szczególnym uwzględnieniem efektów spinowych. Doświadczenie naukowe zdobywał także za granicą, na Politechnice w Delft w Holandii, na Uniwersytecie w Karlsruhe, na Politechnice w Budapeszcie oraz na Uniwersytecie w Monachium. Podczas staży naukowych zapoznał się z nowoczesnymi technikami obliczeniowymi stosowanymi do opisu własności transportowych układów nanoskopowych. Jest współautorem pakietu obliczeniowego Flexible DM-NRG wykorzystywanego do analizy transportu elektronowego przez nanostruktury.
Dr Weymann jest autorem bądź współautorem ponad pięćdziesięciu publikacji nuakowych z listy filadelfijskiej. Za swoje dotychczasowe osiągnięcia naukowe został wyróżniony między innymi Nagrodą Prezesa Rady Ministrów za rozprawę doktorską, stypendium tygodnika Polityka, stypendium Start i Kolumb Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, stypendium MNiSW dla wybitnych młodych naukowców, stypendium dla młodych naukowców miasta Poznania, stypendium Fundacji im. Alexandra von Humboldta, a także wielokrotnie nagrodą Rektora UAM za osiągnięcia w pracy naukowej. Obecnie kieruje dwoma grantami badawczymi, jednym z MNiSW i jednym w ramach 7PR UE.