Monika Stobiecka

Jest historyczką sztuki i archeolożką, adiunktką na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. W 2019 obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską „Natura artefaktu, kultura eksponatu. Status obiektu archeologicznego w przestrzeni muzeum” przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Marii Poprzęckiej i prof. dr hab. Ewy Domańskiej.

Stypendystka Fundacji z Brzezia Lanckorońskich (2016), Fundacji Kościuszkowskiej (2018), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2019). Laureatka konkursów im. Jana Józefa Lipskiego (2015) i im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa (2019). Finalistka konkursu nagród naukowych tygodnika „Polityka” (2020). Laureatka nagrody im. Anny Zeidler-Janiszewskiej za najlepszy debiut książkowy przyznawanej przez Komitet Nauk o Kulturze PAN (2021).

Wygłaszała wykłady gościnne w Stanford Archaeology Center (2018), Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (2020), Archaeology Centre, University of Toronto (2020) czy Institute of Sustainable Heritage, UCL (2021).

Kierowniczka w „Diamentowym Grancie” MNiSW „Nowoczesne techniki dokumentacji badań archeologicznych. Antyczne miasto Akrai, południowo-wschodnia Sycylia” (2014-2016), wykonawczyni w grancie NPRH „Kulturowe Studia Krajobrazowe” (2016-2019), konsultantka naukowa w projekcie „Amplifikacja natury” przygotowywanym na XVII Biennale Architektury w Wenecji (2018). W ciągu ostatnich lat współpracowała z Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachętą Narodową Galerią Sztuki, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Muzeum Architektury we Wrocławiu.

Interesuje się studiami muzealnymi, krytycznymi studiami nad dziedzictwem oraz przecięciem sztuki współczesnej i archeologii. Temu ostatniemu obszarowi są poświęcone jej badania pilotażowe w ramach dofinansowania „Miniatura” NCN (2021).